EN
نگهبانان کوچک از زندگی: تجهیزات اضطراری که هر جا جا می‌شوند
تصور کنید: یک باریدن ناگهانی شما را چندین کیلومتر دور از پناهگاه می‌گیرد. باد از لباس‌هایتان عبور می‌کند و دمای هوا کاهش پیدا می‌کند. به جای هراس، دست به کوله‌پشتی خود می‌زنید تا چیزی بیشتر از ضخامت تلفن‌تان پیدا کنید. آن را باز می‌کنید و ناگهان در گرمی غیرمنتظره‌ای فرامی‌گیرد. این است تجهیزات اضطراری امروزی – هیچ بزرگ‌تر از دستان شما، اما آماده است تا در زمانی که برنامه‌ها دچار مشکل شوند، شبکه امنیتی شما باشد.
شگفتی‌های کوچک که همه چیز را تغییر می‌دهند
●نگهدارنده گرمای جیبی
این پتوهای اضطراری فوق العاده نازک به اندازه‌ای کوچک هستند که از جعبه عینک آفتابی شما هم کوچک‌تر می‌شوند
مثل یک آینه گرمایی عمل می‌کند - گرمای بدن شما را حتی در حالت مرطوب بودن منعکس می‌کند
به خوبی در جعبه دستگاه‌های ماشین، کوله‌پشتی‌ها و حتی جیب‌های کت جا می‌شود
● پناهگاه ناپدیدشونده
فکر کنید به کیسه خواب با پوشش کامل که وزنش کمتر از یک سیب است
درزهای آن را می‌توان باز کرد تا گرما را شبیه یک کرم ابریشمی نگه دارد – بسیار گرم‌تر از تشک‌های معمولی
هنگامی که خورشید دوباره ظاهر شود، آن را در عرض چند ثانیه دوباره در همان کیسه کوچک فراموش کنید
جاری‌کنندهٔ تشنگی
کیسه‌های قابل‌فشرده آب، وقتی پر هستند چندین گالن ظرفیت دارند و وقتی خالی‌اند ناپدید می‌شوند
نسخه‌هایی از آن حتی آب کدر را در حالی که شما می‌نوشید تمیز می‌کنند
در فضاهای تنگ مثل کیف دوچرخه یا ته کیف دستی به راحتی جا می‌گیرد
افراد واقعی، حفاظت واقعی
هنگامی که ماشین سارا زمستان گذشته به داخل یک کانال برفی لغزید، تشک اضطراری درون جعبه دستکش ماشین او را در طول ۲ ساعت چشم‌پوشی برای کمک گرم نگه داشت. پس از اینکه توفان هواپیمایی خطوط آب را از کار انداخت، خانواده مارک به مدت سه روز به کیسه‌های آب تخت‌شده متکی بودند. و وقتی باران در یک سفر کمپینگ خیمه آنها را مرطوب کرد، خانواده کیم در کیسه‌های خواب اضطراری فوق‌سبکشان خشک ماندند.
۳ عادت ساده از صاحبان باهوش
تمرین کردن کار را کامل می‌کند: ابتدا وسایل خود را در خانه باز کنید و دوباره بسته‌بندی کنید
دو برابر کنید: مجموعه‌ها را در ماشین، دفتر کار و کیف پشتی اصلی خود نگه دارید
بررسی تازگی: زمانی که بسته‌بندی سایش پیدا کند (هر ۲ تا ۳ سال)، اقلام را تعویض کنید
چرا الان مهم است
تیم‌های جستجو گزارش می‌دهند که بیشتر قربانیان نجات‌یافته در کوهپیمایی می‌گویند: «فردا فکر نمی‌کردم به آن نیاز داشته باشم.» با ناپایدار شدن هوا و فراخوان ماجراجویی‌ها، آن لایه نازک آمادگی است که تفاوت را بین داستانی ترسناک و بازگشت ایمن به خانه ایجاد می‌کند.